Riedel Glas, ‘Het lijkt wel hekserij!’

Uniek experiment van Riedel leert dat één wijn in verschillende glazen telkens weer anders smaakt!

Eén en dezelfde wijn smaakt in verschillende Riedelglazen telkens weer anders. Flauwekul? 

Dachten wij ook, voordat we indertijd aan dat wonderlijke experiment deelnamen. ‘Dit is hekserij!’,jubelde tijdens dat experiment in De Bokkedoorns een proever met ruime horeca-ervaring.

We hebben het zelf één keer aan den lijve ondervonden. Het was ergens begin jaren negentig in De Bokkedoorns. Georg Riedel wilde daar aantonen dat één en dezelfde wijn in verschillende Riedelglazen ánders smaakt. “Flauwekul natuurlijk, maar vooruit, het is het proberen waard”, horen we onze buurman aan de proeftafel nog zeggen. Naast Georg zat ook aan tafel Amerika’s (toen nog) meest bejubelde wijnmaker Robert Mondavi. Mondavi bleek een enorme fan te zijn van het Riedelglas. Hij kénde het effect en had al menigmaal in de VS het experiment uitgevoerd. Mondavi had, in onze afwezigheid, alle modellen gevuld met één en dezelfde wijn, een al wat gerijpte Fume Blanc (Mondavi’s naam voor een wijn van de sauvignon blanc). En wij dachten dat we moesten raden welke verschíllende wijnen voor onze neus stonden.

Ons gezelschap verkeerde lang in een soort van Babylonische spraakverwarring. Iedereen rook en proefde wat anders. Eén en dezelfde wijn kreeg van iedereen verschillende beoordelingen, en die liepen nog fors uiteen ook!

Ervaring van ruim 250 jaar
Riedel, gevestigd in het Oostenrijkse Kufstein, kan bogen op een ervaring van ruim 250 jaar. De grote doorbraak kwam echter in een periode dat ook in de keuken grote ontwikkelingen aan de orde waren: de Nouvelle Cuisine. Claus Riedel ontwierp zijn eerste glazen aan het eind van de jaren vijftig en zijn zoon Georg Riedel doet dit tot op de dag van vandaag. Georg Riedel is overigens niet alleen een begenadigd glasontwerper, zijn liefde voor wijn is minstens even groot.
Georg Riedel vertelde daar in De Bokkedoorns aanvankelijk een verhaal waar wij met z’n allen, sommeliers, wijninkopers, journalisten, nogal lacherig over deden. Kom op zeg, ons kun je niets wijsmaken, een glas is een glas. Maar toen hadden we nog niets geproefd!

Alles uit de kast!
Georg haalde in zijn verhaal alles uit de kast. Zo leerden we weer eens dat de tong de elementen zout, zoet, zuur en bitter op verschillende plaatsen waarneemt. Vader Claus Riedel was de eerste die inzag dat dit ook gevolgen had voor het ontwerp van een wijnglas. Hoe zet je een glas aan de mond, waar wordt de wijn op de tong 'gelegd'? De punt van de tong proeft zoet, de zijkanten zout, het midden zuur en de achterzijde de bittere componenten. Van deze gegevens heeft Riedel gebruik gemaakt bij het ontwerpen van zijn glazen.
Bijvoorbeeld. De wijnen van de pinot noir hebben een breed, fijn en fruitig aroma. Ze hebben hoge zuren en vaak een complexe smaak, waarbij ook fruit-zoet. Een kelk met een grote door-snede brengt de wijn op het midden van de tong, waar met name de zuren worden geproefd. Gevolg: de wijn lijkt zuurder en wranger dan hij in werkelijkheid is. Een glas dat de wijn eerst over de punt van de tong laat gaan waar de zoete componenten worden waargenomen zorgt ervoor dat de hersenen dan ook eerst deze informatie doorgeven, en daarna pas de zuren en andere smaakcomponenten. Gevolg: de wijn komt veel harmonischer over.
Voor een wijn van de cabernet sauvignon ligt dat anders. Hier zijn de zuren gematigd en moeten dan ook 'benadrukt' worden door de wijn juist in het midden van de mond te deponeren. Met andere woorden: een grotere doorsnede van de kelkrand.

Op het verkeerde been
Die dag in De Bokkedoorns werden wij regelmatig op het verkeerde been gezet. Zo proef ik nog de Riesling, die in vier verschillende glazen was geschonken. Welk glas mij toen het meest bekoorde weet ik niet meer, wel herinner ik me nog heel goed hoe Georg Riedel vertelde dat een voor de Riesling geschikt glas in de eerste plaats zijn fijne fruittonen benadrukt en dan pas de meestal hoge zuren. En in een wijd glas kan met name een Duitse Riesling zeer agressief overkomen. Het door Riedel ontwikkelde glas heeft daarom ook een omgebogen rand, zodat de wijn wel over de punt van de tong moet.
De chardonnay-druif vraagt om wéér een ander glas. Een goede Chardonnay heeft geen overdadig zuur en hij moet dan ook midden op de tong worden ‘geplaatst’, dus een vrij brede kelk.

Drie kan ook
Ingewikkeld? Moet u vanaf nu voor elke wijn een ander glas kopen, is dat soms de bedoeling?
Welnee. Maar voor wie wijn een serieuze zaak is moet dit gegeven op z’n minst intrigeren! En met een set van drie soorten komt u een heel eind!

Tekst: P. van der Hoest

Voor meer informatie kunt u kijken op:

www.degoudenton.nl
www.riedel.com